Google မွရွာေဖြ ရယူပါသည္။
ျမန္မာေတြ စာရိတၱေကာင္းပါတယ္ . . . ဟိုးတုံးကဆို
စကားေျပာ အေတာ္ယဥ္ေက်း ပါတယ္။
လူတိုင္းယဥ္ေက်းလားဆိုေတာ့
98% ယဥ္ေက်းပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးခါစေလာက္ ထိပါပဲ၊ ခန္ ့မွန္းေျခေျပာတာပါ။ ဘာျဖစ္လို
့လဲ ဆိုေတာ့ က်မရဲ ့ ေဖေဖ ေျပာတာကို နားေထာင္ခဲ့ရဘူးလို ့ပါ။ ေဖေဖက သူတစ္ဖက္သားနွင့္
စကားေျပာရင္ သူ ့ထက္ဘယ္ေလာက္ငယ္တဲ့ သူျဖစ္ပေစ ကြ်န္ေတာ္ကေလ နွင့္ စေျပာပါတယ္။ အထက္စီးေလသံနွင့္
ေျပာတာတစ္ခါမွ မၾကားရဘူးပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းေတာင္ ယဥ္းႏွီးမွူနွင့္ သတိလက္လြတ္ မင္းေတြ၊
ငါေတြနွင့္ ေျပာတာ မရိွခဲ့ပါဘူး။
ဘယ္ေခာတ္ကလဲလို ့ ကိုေအာင္ကေမးလာတဲ့ အတြက္၊ ကြန္မာန္
့ကလဲ ေရးလို ့မရတဲ့အတြက္ ပိုစ့္အသစ္ေလး ေရးတင္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ အပတ္မွာလဲ ရြာကို အလည္ျပန္မွာမို
့ တစ္လေလာက္ ေပ်ာက္မွာမို ့ စာကို ၾကိဳးစားျပီး မ်ားမ်ားတင္ခဲ့ဖို ့ ၾကိဳးစားျပီးေရးမယ္လို
့ ၾကံေနပါတယ္။
က်မ မျမင္လိုက္ရေသာ ေဖေဖဘက္က က်မရဲ ့ ဘိုးဘိုးေခာတ္က
အေၾကာင္းေလး နည္းနည္းေျပာျပပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ပုံေတာ့ အၾကီးၾကီးပဲ ေဖေဖကူးျပီး ခ်ိတ္ထားတဲ့
အဘုိးပုံနွင့္ အဘြားပုံ မွန္ေဘာင္သြင္းထားတာေတာ့ ျမင္ဘူးပါတယ္။ အဲဒါနွင့္ က်မလဲ က်မ
ေဖေဖနွင့္ ေမေမပုံကို ေဖေဖကို အတုခိုးျပီး ပုံၾကီးခ်ဲ ့ျပီး မွန္ေဘာင္သြင္းထားတာ ခုေတာ့
ဘယ္ထားရမွန္း မသိေသးဘူး။ ဒါနွင့္ပဲ ေမေမေနတဲ့ က်မတို ့အိမ္ေလးမွာပဲ သိမ္းထားရပါတယ္။
:P
က်မရဲ ့ အဘိုးက ပုဂံက ရြားေလးတရြာမွာ ေျပာရရင္ေတာ့
ရြာသူေဠးလို ့ေျပာရမွာေပါ့။ အဲဒီေခာတ္က သူခိုးတို ့၊ ဒျမတို ့ဆိုတာရွိခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္
အလြန္နည္းျပီး၊ သစၥာရွိၾကပါသတဲ့။ စီးပႊားမရွာတတ္လို ့၊ ရင္းနွီးဘို ့ရာ မတတ္နိုင္လို
့သာ ခိုးစားတာ၊ အျမဲခိုးေနတာေတာ့ မဟုပ္ပါဘူးတဲ့။
သခိုးတို ့၊ ဒျမတို ့ဆိုတာ ကမၻာဦးကေတာ့မရွိခဲ့ဘူး
ဟီး ဟီး . . .၊ ျပီး ကမၻာဦးလူသားေတြက နတ္ေတြထက္ေတာင္
သက္တန္းရွည္ေသး၊ နူးညံ့တဲ့ ကိုယ္ခႏၵာလည္းရိွၾကလို ့ ကမၻာေျမၾကီးေပါ ္မွာ လမ္းေရွာက္ေနၾကတာ
မဟုပ္ပါဘူး။ စ်န္နဲ ့ပဲ သြား၊ လာၾကေသးတာပါ။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးလဲ ခ်စ္ခင္လိုက္တာဆိုတာ
ျဗမၼဆို တရားေတြနွင့္ပဲ ေနထိုင္ၾကပါသတဲ့။ စားစရာလဲမလိုေသးပါဘူးတဲ့။ ပိတိကို တကယ္စားသုံးတဲ့
သူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမရာယ္လဲ အဂၤါ အခ်ိဳးအစား မဖြံ ့ျဖိဳးေသးပါဘူး။ ဘာလို
့လဲဆိုေတာ့ အစားမစားေတာ့ စြန္ ့စရာ အညစ္အေၾကးလဲ မရိွ၊ ကိုယ္ခႏၵာကလဲ ခုေခာတ္လူေတြလို
ေရေမႊးဆြတ္ စရာ၊ အကူမလိုပါဘူး။ သန္ ့ရွင္းစင္ၾကယ္ၾကပုံ ေတြပါ။
ဒါေပမယ့္ ခုဆို ဒီကမၻာဟာ ဘုရား ေလးဆူေတာင္ပြင့္ျပီးျပီး
ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ ဘုရားတစ္ဆူးပြင့္ထြန္းလိုက္ ဆိုဆုံးမေတြနွင့္ ေနလာလိုက္ၾကနဲ ့ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ ့ေဝးလံ ေခါင္သီတဲ့ အရပ္ေတြ မွာဆိုရင္ေတာ့ ဘိုးဘိုးတို ့လက္ထက္ထိေတာင္ တံခါးရြတ္ေတြ
ပိတ္ျပီ ရန္ကုန္မွာလို တခ်ိန္လုံး ေသာ့ပိတ္ ေနစရာ မလိုပါဘူးတဲ့ ရွင္။
က်မရဲ ့အဘိုးကလဲ ရြာမွာ မရိွတဲ့သူေတြကို
အဆင္ေျပသလို ့ ေပးကမ္းလာတဲ့သူ တစ္ေယာက္ေပါ့။ မိဘေတြကခ်မ္းသားတယ္၊ အဘိုးလက္ထပ္မွာလဲ
ခ်မ္းသာတယ္။ ျပီးအဘိုးကလဲ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ျပန္ (ဆိုလိုတာက ေမြးျခင္းကို မရိွတာပါ)
ဆိုေတာ့ တတ္လည္း တတ္နိုင္တာလည္းပါပါတယ္။
ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံရိွတဲ့ သူမွရယ္မဟုပ္ဘူး။
လူေတြကို သူေနရာနွင့္သူ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံရမယ္လို ့ေတာင္ သား၊ သမီးေတြကို ဆုံးမပါသတဲ့။
အဲလို ေပးကမ္း ေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ အထဲမွာ သူခိုးခိုးလို ့ အဖမ္းခံရတဲ့ သူေတြရဲ ့မိန္းမ၊
မိသားစုေတြကိုလဲ ေငြေပးျပီး ခိုင္းစရာရိွတဲ့ အခါခိုင္း၊ ေပးတဲ့အခါေပးပါသတဲ့။ ကိုယ္လယ္မွာ
လုပ္တဲ့သူလဲ ဒီလိုပါပဲ ေပးစရာရွိေပး၊ ေၾကြးစရာရိွ ေၾကြးပါတယ္။
အဂၤလိပ္ေခာတ္နွင့္ ဂ်ပန္ေခာတ္အကူးမွာ ေခာတ္ပ်က္ျဖစ္ေလေတာ့
ဒျမ အလြန္တိုက္တဲ့ ကာလမွာ အဘိုးက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေနမလဲ ဒျမေတြက တိုက္ဖို ့လုပ္တာပါပဲ။
အဲဒီေခာတ္က ပိုက္ဆံေလး၊ ေရႊေလးရိွရင္ကိုပဲ ဓာတ္သိေတြကၾကံလို ့ ဒျမတိုက္ခံလြတ္တဲ့ သူေဠးမရွိ
သေလာက္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေခာတ္ျပက္သူေဠးေတြ ေပါ ္လာပါတယ္။ ဒျမတိုက္လို ့ ခ်မ္းသာလာတဲ့
သူေဠးေတြပါ။ လက္နက္ကလဲ လူေတြၾကားမွာ လြယ္လြယ္ရွိေနတာပါ။ ေသနပ္ကိုင္ရတဲ့ သူေတြ လဲပါတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ဘိုးဘိုးကေတာ့ အျမဲလြတ္သတဲ့။ သူေက်းဇူးျပဳထာတဲ့
သူေတြက သူတို ့သိတဲ့အတိုင္း ဒီညေတာ့ ဒျမေတြ ဘိုးဘိုးကိုလာတိုက္လိမ့္မယ္ ေစာေစာေရွာင္ေနပါလို
့ ၾကိဳျပီး သတင္းေပးရင္ ရြာကေနေရွာင္ေနလိုက္နဲ ့ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဒျမက တိုက္ခြင့္
မၾကံဳလိုက္ပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ မေဝးလွတဲ့ နွစ္ ၁၂၀ ေလာက္က ေပါ့ေနာ္။
ဒါေတာင္ ေတာင္တန္းေဒသေတြမွာ ေတာ့ က်မေျပာခဲ့ ျပီသလိုပဲ ပစၥည္းထားခဲ့ရင္ လက္ရာမပ်က္
ျပန္ေတြ ့ရတာဟာ မေဝးလွတဲ့ ၁၀ႏွစ္ ၁၂ ႏွစ္ကကို
က်မ ေက်ာင္းျပီး Field ဆင္းခဲ့တဲ့ ေယာေဒသမွာ က်န္ရိွေနတုံးပါ။ အဲဒီ အရပ္ေဒသက
က်မတို ့ ေက်ာင္းဆင္းသူငယ္ခ်င္းကပဲ ေျပာျပတာပါ။ သူတို ့ေဒသမွာ အရင္ကဆို ပစၥည္းထားခဲ့ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ဘူးတဲ့။ မီးရထားလမ္း ေဖာက္လိုက္ေတာ့ မီးရထားေဖာက္တဲ့သူေတြ ေရာက္လာမွ
ပစၥည္းေတြ ထားခဲ့လို့ မရဘူး၊ မၾကာခဏေျပာက္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ ဟီးက်မက အဲဒီဠါနက လူေတြယူတယ္လို
မဆိုလိုပါ။ မီးရထားလမ္းေဖာက္ေတာ့ ကန္ထရိုက္ေတြ နယ္စုံက၊ လူစုံေတြလာၾကရာကေန စာရိတၱ နည္းနည္းပ်က္လာတာလား၊
ဘာလား … ညာလားေပါ့။ :D
ခုေနခါဆို အဲလိုဘယ္ေျပာေနလိပ္ မလဲ။ ၾကံဳရင္စားျပီ
ေက်းဇူးတင္ရမွန္း မသိသူေတြက အမ်ားသား မို ့လား။ ေက်းဇူးရွိတဲ့သူကလဲ သူ ့ေက်းဇူးရိွတယ္ဆိုျပီ
နင့္ပဲငဆ ေျပာသလား၊ ေက်းဇူးျပဳခံရသူကပဲ ေက်းဇူးကန္းသလား ဆို တာ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနပါတယ္။
အမွန္ကေတာ့ တစ္ဦးနွင့္ တစ္ဦး ေလးစားမူေလးေတြနွင့္
ဆက္ဆံၾကမယ္၊ သူ ့စည္း၊ ကိုယ့္စည္းေလးေတြလဲ ရွိမယ္ဆိုရင္ ရန္သူဆိုတာနည္းသြာမယ္။ ခုေခာတ္ခါလို
တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ စိတ္မခ်လို ့ အျပိဳင္အဆိုင္ လက္နက္ေတြ တီထြင္ေနစရာလဲ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။
ကမၻာစစ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ ေဝါဟာရေလးျဖစ္လာမယ္မို ့လားရွင္ ။ ။
'
