ဘေလာ့ၾကသူမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ကာေဒး

          က်မရဲ ့ အလုပ္မွာ ပုံမွန္ရယ္မဟုပ္ပဲ ရူတ္ျခင္တဲ့ အခါ ေတာ္ေတာ္ရူတ္ျပီး၊ အားျခင္တဲ့ အခါ ေတာ္ေတာ္ အား တတ္တာေၾကာင့္၊ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ဆို ေတာ္ေတာ္ပ်င္းျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ျဖစ္ေနရင္းက ျမန္မာစာအုပ္ေတြကို အြန္လိုင္းကေန ရွာဖတ္လို ့ရတယ္၊ အင္တာနက္မွာ ျမန္မာစာ ရိုက္ရွာလို ့ရတယ္ လို ့ ေျပာျပတာေၾကာင့္ Google Search ကေန ျမန္မာလို စာရိုက္ရွာၾကည့္ပါတယ္။ ျမန္မာစာကေတာ့ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ထားျပီးသား စက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအရင္ကေတာ့ တုံးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ က်မ အြန္လိုင္းကို အီေမးစစ္ တာကလြဲးရင္ သိပ္မသုံးျဖစ္ပါဘူး။ ပထမအလုပ္မွာတုံးက မအားမလပ္နိုင္ေအာင္ အလုပ္ရူတ္ခဲ့တာေရာ၊ အေျပာမခံရေအာင္ ေရွာင္တာေရာေၾကာင့္ ဘာမွ မသိသေလာက္ပါပဲ။( နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိတယ္ သိပ္ မသုံးျဖစ္တာပါ။)

          တေနကုန္ အလုပ္ထဲမွာ ကြန္ျပဳတာနဲ ့ အလုပ္လုပ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္၊ ကြန္ျပဳတာကို ထပ္မၾကည့္ျဖစ္တာက မ်ားပါတယ္။ ကြန္ျပဳတာေပၚမွာ ျမန္မာလို စာရိုက္ရွာရင္ ရမွန္းကို မသိခဲ့တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေလာက္ထိ အလုပ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္ျမဳပ္ထားဘို ့ မသင့္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္အလုပ္ တစ္ခုကို အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရာက္သြားရျပီေတာ့ အားလိုက္၊ မအားလိုက္ ျဖစ္လာမွပဲ အားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတင္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္မယ္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အင္တာနက္မွာ ရွာရာကေန သတင္းဆိုဒ္၊ စာအုပ္ေတြ အပ္လုပ္တင္တဲ့ဆိုဒ္ေတြ၊  ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ဘေလာစ့္ဆိုတဲ့ ေလာကကို စသိခဲ့ရပါတယ္။

          ဒီမွာ စတင္ ခံစားမိတာက အပ်င္းေျပတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖမူ ့ တစ္ခု သက္သက္တင္မဟုပ္ပဲ၊ ဗဟုသုတေတြ၊ လူေတြရဲ အေတြးအေခၚ၊ အေတြ ့အၾကံဳေတြကို အနည္းနဲ ့ အမ်ား ရရွိခံစားရပါတယ္။  စာေပတို ့ သတင္းတို ့ ဟာ သူတို ့ သိတာ၊ ၾကားသိတာ၊ သိခဲ့ဘူးတာေတြနွင့္ ခန္ ့မွန္းမူေတြေရာထားတာမ်ိဳး၊   ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ ့ ခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြကို ေဖာ္ျပတတ္တာက မ်ားပါတယ္။ စိတ္ကူးနွင့္ ေရးသားနိုင္တာေတြကေတာ့ ပုံျပင္၊ ဟာသနဲ ့ ဝတၳဴတို/ ရွည္တို ့၊ သေရာ္စာတို ့ ဆိုျပီ ဂ႑ေတြမ်ားစြာကို က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့ ေလ့လာ ဖတ္ရွဴ ့နိုင္မူေတြကို ေတြ ့ရပါတယ္။ စာဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ အမွား၊ အမွန္ (သို ့) အေကာင္း၊ အဆိုးကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ႏွင့္ ခြဲးျခားျပီး ေကာင္းတာကို အတုခိုးတတ္ဘို ့၊ သူတပါးရဲ ့ အေတြ ့အၾကံဳကေန သင္ခန္းစာယူတတ္ဘို ့၊ အမွား၊အမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခား နားလည္နိုင္ဘို ့လိုပါတယ္။

          သူမ်ားရဲ ့ အမွား၊အမွန္ အေတြ ့အၾကံဳကေန ကိုယ့္အတြက္ သခၤန္စာ ယူနိုင္သူဟာ လူေတာ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မွားမွ၊ ေတြ ့ၾကဳံရမွ သခၤန္စာရသူကေတာ့ မဆိုးေသးဘူးလို ့ ဆိုပါတယ္။ သူမ်ားဆီကလည္း မယူ၊ ကိုယ္တိုင္မွားတာလဲ မရဘဲ ထပ္ခါ မွားေနသူကေတာ့ လူညံ့ပါပဲလို ့ ဆိုပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ေဖာ္ျပထားတာေတြ အားလုံးဟာ ေရးသားသူရဲ ့ စိတ္ကူး၊ ပုံေဖာ္မူ ့ကေန အေျခခံတာမို ့ အားလုံးေတာ့ အမွန္ျဖစ္ျခင္မွ ျဖစ္မွာပါ။ ပုထုဇင္ လူသားမို ့ အမွားမကင္းတတ္တဲ့ သဘာဝေလးပါပဲ။ ေရးသူႏွင့္ ဖတ္သူ ဒါမွမဟုပ္ ေရးသူအျခင္းျခင္းၾကား တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ေတြးပုံ၊ အေတြ ့ အၾကဳံမတူတာႏွင့္ ေဝဖန္ထိုးႏွက္မူေတြ လုပ္ေနတာထက္ ေထာက္ျပျပီ ဒီလိုေလးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူးလားလို ့ အၾကံဥာဏ္ေပးတာ က ပိုျပီျဖစ္သင့္တယ္လို ့ ျမင္ပါတယ္။ ခ်စ္စကို ရွည္ေစ၊ မုန္းစကို တိုေစလိုတဲ့ သေဘာေလး သက္ေရာက္ မယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္လက္မခံနိုင္တဲ့ အယူအဆမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနရင္ က်မကေတာ့ မဖတ္ပါဘူး၊ စာမ်က္နွာ ေက်ာ္ဖတ္လိုက္တာပါပဲ။ 

          တခ်ိဳ ့ကလည္း ေၾကာ္ညာတာပါ(ေၾကာ္ေအာင္ ညာတာေတြလည္း ပါပါတယ္ အလကားဆိုျပီ ပိုက္ဆံေတာင္းတဲ့ ဆိုဒ္ေတြရွိတာမ်ိဳးပါ)။ ေစ်းကြက္စီးပႊားေရး စနစ္တစ္ခုအေနႏွင့္ သီခ်င္း၊ စာအုပ္၊ သင့္ေတာ္ရာ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံ ရရွိနိုင္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ေဝမွ်နိုင္တာေတြကိုလည္ အလကားဖတ္ရူ ့၊ နာေထာင္နိုင္ေအာင္ တင္ေပးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေန ေဝးကြာေနတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ေဆြမ်ိဳးသာျခင္းေတြကို မွ်ေဝလိုတဲ့ စိတ္ရင္း၊ ေစတနာေတြနဲ ့ပါ။ တခ်ိဳ ့ၾကျပန္ေတာ့လည္း မိဘေဆြမ်ိဳး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ဆက္သြယ္နိုင္၊ လူကိုယ္တိုင္ေျပာျပသလို ဆက္သြယ္မူေလး အျဖစ္၊ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ပ်င္းလို့ မွ စကားေျပာေဖာ္ မရွိဘို ့က မ်ားေတာ့ စကားေျပာမူ ့အစား၊ စာေရးမွ်ေဝဘို ့၊ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြ ရဘို ့ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြႏွင့္ ဘေလာ့ကာ ေလာကထဲကို ေရာက္လာၾကတာပါပဲ။  က်မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို ္(မယ္သံရဲ ့ အမွတ္ရ စရာေလးမ်ား ) သူ ့သမီးၾကီးလာရင္ သူ ့အေၾကာင္း၊ သူ ့သမီး ငယ္ငယ္တုံးက အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပနိုင္ဘို ့ ေျခရာခ်န္တဲ ့ သေဘာႏွင့္ စာတို၊ စာရွည္ေတြ ေရးခဲ့တာပါ။ တကယ့္ အနုပညာသမားေတြရဲ ့ စာေတြလည္း မ်ားစြာ ေတြ ့ရွိရပါတယ္။

          ျပီး မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳးသားျခင္းေတြ ေဝးတဲ့ အရပ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာလူငယ္၊ လူၾကီးမေရြးအတြက္ ထမင္း၊ ဟင္းခ်က္ပညာကို ျမန္မာဟင္း၊ အေရွ ့တိုင္း အစားအစာ၊ အေနာက္တိုင္း အစားအစာေတြ ပါမက်န္ ေရးသား ခ်က္ျပဳတ္ျပီး သေရက်ေလာက္ေအာင္ ေဖာ္ျပ၊ နည္းေပးၾကတဲ့ ဆိုဒ္ေတြကိုလည္း ေတြ ့လာရပါတယ္။ တခ်ိဳ ့ဆို ေရာက္တဲ့ေနရာေဒသမွာ အသုံးျပဳရမယ့္ ပစၥည္းေတြ ရွာေဖြရမွာ မခက္ေအာင္ အမည္စာရင္းေလးေတြကိုပါ မက်န္ ရွာေဖြေဖာ္ျပေပးၾကတာဟာ တကယ္ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းပါတယ္။

          တဖန္ အမ်ားႏွစ္သက္တဲ့ ေဗဒင္တို ့၊ နတ္ခတ္တို ့ကို တြက္ခ်က္ တင္ျပေပးတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြ ဟာလည္း အေတာ္ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းပါတယ္။  ဘာသာေရးဘက္က ဆိုရင္လည္း တရားစာ တို၊ရွည္ ေရးသားလို ့တဖုန္၊ တရားစာအုပ္ေတြ၊ တရားေခြေတြကို တင္ေပးထားတာက တစ္မ်ိဳး၊ ပါဌိကို ျမန္မာ ဘာသာျပန္လို ေဖာ္ျပေပးျခင္းတို ့ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေထာက္ပံမူေတြ၊ ကုသိုလ္ယူသူေတြႏွင့္ ေပါ့ေလ။ ေရးခ်င္သူက ေရးလို ့၊ ဖတ္ခ်င္သူေတြကလည္း ရွာၾကံဖတ္လို ့ ဘေလာ့ကာ ေလာကေလးေပါ့။

          က်မက ဘေလာ့ ေလာကရဲ ့ အစလည္း မမွီ၊ အလယ္လည္း ဟုပ္တိ ပတ္တိ မသိပါဘူး။ ကိုယ္က ေနာက္ဖ်ားပဲ မွီတဲ့သူေလ။  ဖတ္ခါစ အစပိုင္းက ဘေလာ့ဖတ္သူ အျဖစ္ ပထမဦးဆုံး အေနနဲ ့ မွတ္မိတာ ကေတာ့ ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ ) ပါပဲ။ သူကပဲ က်မ ဘေလာ့ေလးကို စျပီး လင့္ခ်ိတ္ေပးခဲ့တာပါ။ သူ ့ဘေလာ့ကို ဘယ္လို စေရာက္ခဲ့သလဲဆိုတာ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ ေပမယ့္ သူ ့ဘေလာ့က သရဲေၾကာင္းေတြကို၊ ေရွးကေရာ၊ ေနာက္ကေရာ လွန္ေလွာ္ရွာဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ ကိုယ္ဖတ္ရုံတင္မကဘူး ေတြ ့သမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း လင့္ေတြ လိုက္ပို ့။ ကူးေပးလို ့ ရတုံးကဆို အမ်ိဳးေတြဆီ ကူးပို ့ရေသးတယ္။ ဖတ္ရေအာင္လို ့။ သူတို ့ဆီက ဖတ္ရတာ ဖြင့္ဖို ့ မလြယ္လို ့ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေကာ္ပီေတြ ယူတယ္ဆိုျပီ ကိုေအာင္က နည္းပညာသမား မိတ္ေဆြေတြ အကူအညီနဲ ့ ေကာ္ပီရိုက္ဒ္ လုပ္လိုက္မွ ပို ့ရတာ သက္သာသြားပါတယ္ . . . အဟီး။

          ဒုတိယ သတိတရႏွင့္ မွတ္မိရတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဘေလာ့ေလာကရဲ အေရးအပါဆုံး ပိုဂၢိဳလ္ၾကီး ျဖစ္တဲ့ နာယကၾကီး ျဖစ္တဲ့ အမ်ားအေခၚ ကိုၾကီးေက်ာက္(ေရႊရတုမွတ္တမ္း )ပါ။ မွတ္မွတ္ရရ စာဖတ္ပရိသတ္ အျဖစ္ ကိုေအာင့္ဆိုဒ္မွာ သရဲေၾကာင္းေတြ၊ စာတို၊ေပစေတြ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုေအာင္က ကိုၾကီးေက်ာက္မွာ ကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ပိုစ့္တစ္ပုတ္တက္လာပါတယ္။ အဲဒီထိ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို ဘယ္သူမွန္း မသိေသးပါဘူး။ ေနာက္မွ ကိုေအာင့္ဆိုဒ္ထဲမွာ လင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆိုဒ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္းကမွ ကိုၾကီးေက်ာက္ဆိုဒ္ထဲေရာက္၊ တပုတ္စဖတ္ရာကေန ပိုစ့္အကုန္ကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေမႊေႏွာက္ ဖတ္ျဖစ္ ပါေတာ့တယ္။  သူက အရြယ္အရလည္း ဝါၾကီးျပီး အေတြ ့အၾကဳံစုံတဲ့ အျပင္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ေရးသားတတ္တဲ့ သူ ့ရဲ ့စာေတြကို တစ္ပတ္တစ္ခါ ေစာင့္ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။

          ေနာက္ျပီး ဘေလာ့ကလည္း လုပ္လဲ၊ မလုပ္တတ္သလို လုပ္ဘို ့ စိတ္ကူးလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အပတ္တိုင္း ကိုၾကီးေက်ာ္ အဲေလ ကိုၾကီးေက်ာက္ ဘေလာ့ကို သြားဖတ္ရာကေန သူ ့ဆိုဒ္က ဝင္လို ့မရပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တရက္လည္း မဟုပ္၊ နွစ္ရက္ကေန သုံးရက္ေလာက္က် သူ ့ဆိုဒ္မဝင္ပဲ ကိုယ့္ကို ဘေလာ့လုပ္မလားပဲ ဂူဂဲက တေမးထဲေမးေနပါတယ္။ အဲဒီကေန ဘေလာထဲကို ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ ့ ေရာက္လာတာပါ။ နည္းပညာဆိုတာ နထၱိေပါ့။ ဖြင့္ျဖစ္သြားေတာ့ ဟိုကလိ၊ ဒီကလိ ေလွ်ာက္လုပ္ျဖစ္ရင္းကေန ကိုယ္ သတိတရ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ၊ ကိုယ္သိမ္းထားျခင္တာေလးေတြ အတြက္ေတာ့ ေနရာရွိျပီ ဆိုျပီ စေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို စေရးေတာ့ ပထမဦးဆုံး လာျပီ ကြန္မန္ ့ေပးတာကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကိုၾကီးေက်ာက္ပါ။

          ေနာက္ေတာ့ ကိုေမာင္ေလး(ေခၚ) ကိုညိမ္းနိုင္ (ညိမ္းႏိုင္) က မွားေနတဲ့ စာေတြ၊ သတ္ပုံေတြ လာျပင္ေပးပါတယ္။ သူကလည္း ဘေလာ့ေရးကာစ က်မအတြက္ အားေပးခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ေနာက္ ကိုကလည္း ဖတ္ျဖစ္ျပီ၊ ကြန္မန္ ့လည္း ေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေငြလမင္းမိသားစု (ေငြလမင္း)  ၊ ၾကံဳတုံး ေျပာရဦးမယ္ ေငြလမင္းမိသားစုဆိုလို တေလာက မဒန္ေငြ ေဆးရုံတက္မယ္ၾကားေတာ့ ကေလးေမႊးဘို ့ တက္တာလားလို ့ သြားေမးမိေသးတယ္။ အဟီး အျပင္မွာဆို ပါးခ်ခံရကိန္းရွိတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ေသျခာမသိပဲ ယူျပီးတဲ့ စုံတြဲထင္လို ့ေမးမိတာကိုး ခုေတာင္ပန္ပါတယ္ေနာ္ မဒန္ေငြ :P ။ ခုေတာ့လည္း ေစ့စပ္ေၾကာင္းျမန္းေတာ့မယ္ ၾကားပါတယ္။(ေၾကာ္ညာေပးတာပါ)

          အဲဒီကေန လင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆိုဒ္ေတြကို ဟိုဝင္ဖတ္၊ ဒီဝင္ဖတ္ကေနျပီးေတာ့ တျခားဘေလာ့ကာေတြရဲ စာေတြကို ဖတ္ရူ ့ျဖစ္ခဲ့တာပါ။  ဘယ္ဆိုဒ္က ဘာမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဖတ္ျပီး ေရးျခင္စိတ္ေပၚလာရင္ ကြန္မန္ ့ ေရးထားခဲ့တာပါပဲ။ ေရးလိုက္တာ အဆုံးသတ္လို ့ မျဖစ္နိုင္ေသးပဲ ဆက္လည္း ေရးဘို ့ အခ်ိန္ အခက္အခဲ အနည္းငယ္ ျဖစ္ေနတာမို ့ အခန္းဆက္ မေရးျခင္ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ပိုင္းမွပဲ လက္စသတ္နိုင္ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္။