ဥစၥာေစာင့္ ကုလားမ

Google မွ ရွာေဖြကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

          ဥစၥာေစာင့္ အေၾကာင္းေတြကို ၾကားဘူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ဥစၥာေစာင့္ဆိုရင္ ဘုရားပစၥည္းကို ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့သူ ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာကို စြဲးလန္းလို ့ ေစာက္ေရွာက္ရတဲ့ သူ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳး ေတြ ့နိုင္မယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။ က်မသိတဲ့ တခုေသာ ဥစၥာေစာင့္ အေၾကာင္းကေတာ့ က်မတို ့ အညာေျမျပန္ ့က အေဒၚရဲ ့ တိုက္မွာ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတာေလး တခုပါ။ ကိုယ္တိုင္ ေသျခာေတာ့ မေတြ ့ခဲ့ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ခံစားသိခဲ့ရဘူးပါတယ္။ သူကေတာ့ ကိုယ့္ဥစၥာကို ကိုယ္ျပန္ေစာင့္တဲ့သူလို ထင္ရပါတယ္။ ကုလားမ ဥစၥာေစာင့္လို ့ အကိုဝမ္းကြဲးေတြကေတာ့ ေျပာၾကတာပါပဲေလ။

          ဥစၥာေစာင့္ အေၾကာင္းကို ဟိုးငယ္ငယ္တုံးက စၾကားဘူးခဲ့တာဟာ လူၾကီးေတြ ပုံလုတ္ေျပာတဲ့ `ပစ္ခ်လိုက္ရမလား` ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးက စမယ္ထင္ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ လူၾကီးေတြကေတာ့ ဥစၥာေစာင့္လို ့ ေတာ့ မေျပာျပထားပါဘူး။ သရဲေျခာက္တဲ့ ဟာသ ပုံျပင္တိုေလးေပါ့။ အားလုံး ၾကားဘူးထား ျပီးသားလို ့ ထင္ေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေလး ျပန္ေကာက္လိုက္ပါေစေနာ္။ တခါတုံးက ဇရပ္တေစာင္ဟာ သရဲေျခာက္တယ္လို ့ အလြန္နံမည္ၾကီးသတဲ့။ ေရွးက ခရီးသြားရင္ ဇရပ္ေတြမွာ တညတာ တည္းခိုလို ့ ခရီးဆက္ရေလေတာ့ ခရီးသြားေတြဟာ ဒီဇရပ္မွာ ညဘက္မအိတ္ရေလေအာင္ ၾကိဳးစား ခရီးဆက္ရရွာသတဲ့။ ဘယ္လို ေျခာက္သလဲဆိုရင္ ညေရးညတာ တည္ခိုးသူေတြရွိတဲ့အခါမွာ ေခါင္းမိုးေပၚကေန `ပစ္ခ်လိုက္ရမလား` ဆိုတဲ့ အသံနက္ၾကီး ေပၚလာျပီး ေမးေလ့ရွိသတဲ့။ အဲလိုေမးခံရတဲ့ ခရီးသည္ဟာ ေၾကာက္လန့္ျပီး ညဘက္မွာပဲ ဆက္မေနရဲေတာ့ပဲ အထုပ္အပိုးေတြနဲ ့ ထြက္ေျပး ရေတာ့တာပဲတဲ့။

           တေန ့ေတာ့ စိတ္ညစ္ျပီး ေသျခင္စိတ္ေပါက္ေနတဲ့ ခရီးသြား တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီဇရပ္ကို ေရာက္လာပါသတဲ့။ ေန ့လည္ဘက္မွာ ခဏနားခိုၾကတဲ့ ခရီးသြားေတြဟာ ဒီဇရပ္မွာ ညမအိပ္ဘို ့ ႏွင့္ ည- ညဆို သရဲေျခာက္တတ္ေၾကာင္း သူ ့ကို ေျပာျပ သတိေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း ေသျခင္ေနေလေတာ့ ခရီးမဆက္ေတာ့ပဲ ေတြ ့ျခင္တာေတြ ့ပေစပါ ဆိုျပီ တစ္ေယာက္ထဲ ညအိပ္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သရဲက `ပစ္ခ်လိုက္ရမလား` ဆိုျပီး အသံနက္ၾကီးနဲ့ ေမးေတာ့တာပါပဲ။ ေသျခင္ေနတဲ့ ခရီးသြားကလည္း `ပစ္ျခင္ ပစ္ခ်လိုက္` လို ့  ျပန္ေျပာပါသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ `ဝုန္း` ဆိုတဲ့ အသံၾကီးႏွင့္ အတူ အထုတ္တစ္ထုတ ္က်လာသတဲ့။ သူလည္း က်လာတဲ့ အထုတ္ကို ေျဖၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊ၊ ေငြ၊ ရတနာေတြ ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ေသျခင္တဲ့သူကလည္း ခ်မ္းသာသြားျပီး၊ ဒီဇရပ္မွာလည္း သရဲ မေျခာက္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ သရဲက ဒီအထုတ္ၾကီးကို စြဲးလမ္းလို ့ သရဲျဖစ္ေနတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ ျဖစ္ေနျပီ၊ ခုေတာ့ ကြ်တ္လြတ္ခ်ိန္ေရာက္တာေတာင္ ဒီအထုတ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနရလို ့ စြန္ ့ပစ္ျခင္ေနတဲ့ သူရဲ ျဖစ္ေနလို ့ပါပဲတဲ့ေလ။ အဲဒါ ပထမဆုံး ၾကားခဲ့ဘူးတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ ပုံျပင္ေလးပါပဲ။

          က်မ အေဒၚအိမ္မွာ ဥစၥာေစာင့္ ရွိတယ္လို အေဒၚနဲ့ အတူေနတဲ့ ဘဘရဲ ့ သား အကိုဝမ္းကြဲးေတြက ေျပာျပတာကို စၾကားခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနေနၾက ေနရာဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိပါဘူ။ အကိုေတြကေတာ့ ေတြ ့ဘူးၾကတယ္။ သူတို ့ ေျခာက္ခံရပုံေလးကို ေျပာျပတာ ၾကားဘူးတာပါ။ တိုက္က အေရွ ့အရပ္ကို မ်က္နွာျပဳျပီး ေဆာက္ထားတာပါ။ ဥစၥာေစာင့္ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခန္းက တိုက္ရဲ ့ ေခါင္းရင္းပိုင္း အေနာက္ဘက္ အျခမ္းေလးပါ။ အဲဒီ အခန္းမွာ အေနာက္ဘက္နံရံကို ကုတင္ကပ္အိပ္ရင္ ပိုသိသာတယ္လို ့ ေျပာျပပါတယ္။ ညဘက္ တေရးနိုးရင္ ေဘးမွာ ေပ်ာ့စိစိၾကီး တဲ့ အဲဒါနဲ ့ ထၾကည့္ေတာ့ ကုလားမလို မိန္းမတစ္ေယာက္ အိပ္ေနလို ့ တြန္းခ်ရတယ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ အံမယ္ ဒီကုလာမက ထၾကည့္ရင္ ဟီး ဟီး နဲ ့ ရယ္ေနေသးသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေယာကၤ်ားေလး တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္မွ ဒီလိုျဖစ္တာပါ။ က်မ အကို ဝမ္းကြဲးေတြက သတၱိေတာ့ အေတာ္ ေကာင္းၾကတယ္။ ေတာ္ရုံေတာ့ မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္တဲ့ အထဲကသူေတြၾကည့္ဘဲ။

           အကိုဝမ္းကြဲးက ညီအကို ၃-ေယာက္ ရွိေပမယ့္ တကယ္ေတြ ့တာက အကို အၾကီးဆုံးနဲ ့ အငယ္ဆုံးပါ။ အဲလိုျဖစ္ရင္ ကုတင္ကို ေနရာေရြ ့၊ ဦးေခါင္းရင္းကို အေရွ ့ဘက္ ေရြးလိုက္မွ ေနွာက္ယွက္တာ သက္သာပါသတဲ့။ ထူးတာက ကုလာမ သူရဲက ေယာက္က်ားေတြဆိုရင္ ကုတင္ေပၚ လာလာ အိပ္တတ္ေပမယ့္ မိန္ခေလးေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ကုတင္ေပၚက တြန္းခ်တာ၊ အိပ္မရေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳးပဲ လုပ္တတ္တာပါ။ အဟီး ဧကႏၱေတာ့ ဧကႏၱပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို ့ ေတြကပဲ အဲဒီအခန္း သိပ္မအိပ္ျဖစ္လို ့လား မသိဘူး တခါမွေတာ့ အဲေလာက္ထိေအာင္ မေတြ ့ဘူးခဲ့ဘူး။ ေန ့လည္ ေန ့ခင္းဆိုလည္း အေၾကာက္အလန္ ့မရွိ အဲဒီအခန္းထဲ ဝင္ထြက္၊ သြားေနတာပါပဲ။

          ဒါေပမယ့္ က်မလည္း တခါဆို တခါပါပဲ သိသလိုလိုေတာ့ ျဖစ္လိုက္ဘူးတယ္။ အရိတ္လဲ ျပတာမဟုပ္ဘူး။ လာထိတာလည္း မဟုပ္ဘူး။ သူက ငယ္တဲ့ ကေလးေတြ ဆိုလည္း ေျခာက္လွန့္ျခင္း မရွိဘူး ထင္တယ္။ က်မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီအခန္းမွာ ေန ့လည္ေန ့ခင္း ရံဖန္ရံခါ အိပ္ေနဘူးပါတယ္။ တခါမွ ခုလို ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ မေတြ ့ဘူးပါဘူ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန ့က ေဒၚေဒၚအိမ္မွာ အတူေန၊ အတူစား စိုးစိုးနဲ့ က်မ တူတူ ဒီအခန္းထဲမွာ ေန ့လည္းဘက္ အိပ္ေနၾကတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ စိုးစိုးက တေရးနိုးေတာ့ အရင္ထသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မတေယာက္ထဲ အဲဒီ အခန္းမွာ အိပ္ျပီးက်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ မွ လူက ဆတ္ကနည္း ျဖစ္သြားျပီး နိုးသြားပါတယ္။ လူလည္း က်က္သိမ္းထသြားတယ္။ အဲဒါနဲ ့ ကမန္းကတန္းထျပီး အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခန္းထဲမွာပဲ ျဖစ္တာပါ။ က်န္တဲ့ ဘယ္ေနရာမွ အဲလို မျဖစ္ပါဘူး။ သူကလည္း ဒီအိမ္သားေတြနဲ ့ ရင္နွီးေနလို ့လားေတာ့ မသိပါဘူး။ က်မလည္း အျပင္ေရာက္ေတာ့ မွ စိုးစိုးကို ေျပာျပပါတယ္။ သူတို ့က ခဏ၊ ခဏ လွန္ ့နိုးတာတို ့၊ တြန္းခ်ခံရတာတို ့ ျဖစ္ေနၾကပါ။ သူကေတာ့ ရီေနပါတယ္။ က်မကေတာ့ လွန္ ့နိုးသြာတာေတာင္ ဒီတခါပဲ ၾကံဳခဲ့ဘူးတာပါ။ သူလည္း ဒီတခါပဲ က်မကို ေျခာက္ခြင့္ ရပုံေပၚတယ္ ထင္ပါ့ရွင္။

          တိုက္ရဲ ့ ေအာက္ေျမေနရာမွာ သူျမဳပ္ထားဘူးတဲ့ ပစၥည္းေတြ ရွိခဲ့ဘူးလို ့ထင္ပါရဲ ့။ သူ ့မွာ ကြ်တ္လြတ္ျခင္းလည္း မရွိနိုင္ဘူးျဖစ္ေန ထင္ပါတယ္။ က်မ ေဒၚေဒၚ ေဗဒင္ေမးေတာ့ ပစၥည္းေတြ တူးျပီး အလွဴလုပ္လို ့ သူ ့ကို အမွ်ေဝေစျခင္ပုံရတယ္ လို ့ ေျပာပါတယ္။ ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္ကို ဘယ္သူက အလုပ္ရူတ္ခံ ဖ်က္ျပီး မေသျခာတဲ့ အရာကို တူးေဖာ္ၾကည့္မလဲရွင္။ သူ ့ရဲ ့ စြဲးလန္းစိတ္က သူ ့ကို ဒုကၡေပးေနေတာ့ကာ ပစၥည္းဥစၥာေတြ လွဴေပးသူ၊ ယူသူမရွိရင္ သူဟာ ဒီဥစၥာပုံနားကခြဲးထြက္လို ့သရဲဘဝကေန ကြ်တ္လြတ္ခြင့္ မရွိဘူးဆိုတာကေတာ့ သူ ့အတြက္ ေတြးရတာေတာင္ မလြယ္လွပါဘူးရွင္။           ။