စေလဦးပုည (အပိုင္း - ၁)

စေလဦးပုည အတၳဳပ္ပတိၱ အက်ည္း

(ရွာေဖြ ဖတ္ရူ ့ရေသာ စာအုပ္မ်ားအေပါ ္တြင္ အေျခခံ၍ မိမိဘာသာ ေကာင္းနိုးရာကို ကိုးကား တည္းျဖတ္၊ ထုတ္နုတ္၍ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသျဖင့္ တစုံတရာ မွားယြင္းစြာ ေဖာ္ျပထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါရွိခဲ့ပါက ထပ္မံ ရွာေဖြ ေလ့လာရန္လို အပ္ေသာ မိမိ၏ လိုအပ္မူ ့သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဝန္ခံအပ္ပါသည္။ )

          ဦးပုညကို စေလျမိဳ ့၊ တိုက္စုရပ္တြင္ ၁၁၇၄-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၃-ရက္၊ ၾကာသပေတးေန ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ဖခင္ ဦးျမတ္စံ ႏွင့္ မိခင္ ေဒါ ္လွရင္တို ့မွ ဖြားျမင္သည္။ ဖခင္မွာ ျမိဳ့စား၊ ရြာစားမ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္၍ ဟံသာဝတီမင္း၏ မဂၤလာအိမ္ေတာ္တြင္ အၾကီးေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ေရးသားအမူေတာ္ထမ္းသည္။ မိခင္မွာ စေလ-ပုခန္းငယ္၊ ျမိဳ ့သၾကီးသမီး ျဖစ္သည္။   ဦးပုညတြင္ ေမာင္လိွုင္း ဟုေခါ ္ေသာ ညီ တစ္ေယာက္လည္း ရွိသည္။

          ဦးပုည ဖြားျမင္ေသာေန ့တြင္ ဒုတိယ ၾကက္သြန္းခင္း ဆရာေတာ္ ႏွင့္ မုံေရြး ဆရာေတာ္ တို ့သည္ ေရႊစက္ေတာ္မွ အျပန္တြင္ အိမ္သို ့ၾကြလာၾကသည္။ လကၡဏာသြင္ျပင္ကို ၾကည့္ျပီး ပညာရွိျဖစ္လိပ္မည္၊ ေလာကီေရးရာတြင္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားလိပ္မည္။ ေဗဒင္အလိုအရ ဥပေစၦဒကံ မကင္းတတ္သျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာျပီေစရန္ ရဟန္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာ၍ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။

          မိဘတို ့သည္ စေလမွ အမရပူရျမိဳ ့ရွိ သာယာဝတီမင္း အိမ္ေတာ္သို ့ အခစား ဝင္ရန္ သြားေသာအခါ ႏွစ္ ႏွစ္သားအရြယ္ ဦးပုည ကိုပါေခါ ္သြားသည္။ အိမ္ေတာ္ရွိ စည္ရုံးတြင္ ေခတၱ သြားေရာက္ ၾကည့္ရူ ့ရာ ဦးပုည ျဖစ္လာမည့္ ကေလးငယ္မွာ စည္ၾကီးမ်ားကို ပုတ္ခတ္ ကစားေလသည္။  သာယာဝတီမင္းက အမည္  ေပး၊ မေပးျပီကို ေမးေလရာ မေပးရေသးသျဖင့္ စည္းပုတ္ ကစားျခင္းသည္ ကဗ်ာ လကၤာမွစ၊ ပညာလုံးစုံ တတ္မည့္ နိမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေမာင္ပုတ္စည္ ဟု တြင္ေစရန္ အမည္ေပးေလသည္။

          ၆-ႏွစ္ ရြယ္တြင္ စေလျမိဳ ့ တူေမာင္း ဆရာေတာ္ ဦးဒီပထံ တြင္ ေက်ာင္းအပ္ေလသည္။ ဤအသက္ အရြယ္ႏွင့္ပင္ ဓဇဂ္သုတ္ကို ပီပီသသ ရြတ္အံ ျပန္ဆိုနိုင္သည္။  ခုႏွစ္၊ ရွစ္ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သဒၵါႏွင့္ အဘိဓမၼာ သျဂိဳဟ္က်မ္းမ်ားကို သင္ၾကားရေလသည္။ ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သျဖင့္ ရွစ္လ စာဝါပ်က္ျပန္သည္။ ခင္ၾကီးစသည္ လည္း ငယ္ဆရာ တစ္ပါးျဖစ္ျပီး၊ ၾကီးဆရာမ်ားမွာ ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္၊ စေလ ခင္ၾကီးသာ၊ ပုဂံေရႊေက်ာင္းေန ဒလခင္ၾကီးတို ့ျဖစ္သည္။ (ေရွးက ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ခင္ၾကီး ဟု ေခါ ္ ေဝါ ္သုံးစြဲးသည္။)

          အသက္ ၈-ႏွစ္တြင္ သာယာဝတီမင္းက ေစလႊတ္သျဖင့္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ထံ အပ္ႏွံရာ ရဟန္း ဝတ္ေစသျဖင့္ ရွင္ပုည ဘြဲ ့ျဖင့္ သာမေဏဘဝတြင္ သုတ္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူေစေလသည္။  တဖန္ ပိဋကတ္၊ ေဗဒင္၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာေရး၊ ေတာလားေရးတို ့ကိုပါ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ ကြ်မ္းက်င္ေလသည္။  သာယာဝတီမင္း ေရႊဘိုၾကြေသာအခါ ဖခင္ ဦးျမတ္စံသည္ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လိုက္ရင္း လမ္းခရီးတြင္ တိုက္ခိုက္သူ ထူေျပာသျဖင့္ သရိုင္နယ္တြင္ ေသဆုံးသြားသည္။ မိခင္သည္ ဖခင္ခရီးထြက္သျဖင့္ စေလသို ့ျပန္ရာ၊ ရွင္ပုညမွာလည္း အမိႏွင့္ လိုက္၍ တူးေမာင္းဆရာေတာ္၏ တပည့္မ်ားထံတြင္ ေနထိုင္ေလသည္။ မိခင္မွာလည္း စေလေရာက္ျပီး ၅-လ အၾကာတြင္ အနိစၥေရာက္သည္။  တဖန္ အမရပူရျမိဳ ့၊ ဗန္ေမာ္တိုက္သို ့ ၾကြ၍ ေနေလသည္။

          ရွင္ပုညကို စေလ-ပုခန္းငယ္ ျမိဳ ့နယ္ႏွစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ျမိဳ ့အုပ္မင္းက ရဟန္းခံ၍ ရဟန္းျပဳေလသည္။  ထိုစဥ္ ဒယကာမမ်ား အဝင္၊ အထြက္မ်ားသျဖင့္ ရဟန္း ဒယကာက ယုံမွား သံသယ ျဖစ္သျဖင့္ ျမိဳ ့အုပ္မင္းထံ ေမတၱာစာပို ့ေလသည္။  ရဟန္းဘဝမွထြက္၍ ဟံသာဝတီမင္း နန္းတက္ေသာ မင္းခစား ျဖစ္လာေလသည္။ တဖန္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ ဗဟန္းေက်ာင္းတြင္ ရွင္ဝတ္ျပန္ေလသည္။ ဗဟန္းေက်ာင္းမွ ရဟန္း၊ သီလရွင္တို ့ႏွင့္ မတည့္သျဖင့္ အမရပူရ ဗန္းေမာ္တိုက္တြင္ ေနထိုင္ေလသည္။

          သာယာဝတီမင္း ကံေတာ္ကုန္ေသာ္၊ ပုဂံမင္း နန္းတက္ေသာ ကာလတြင္ စေလ ဆရာဘုန္းၾကီးေက်ာင္တြင္ ေနသည္။ ေနာင္ေသာ္ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့အိမ္ေတာ္တြင္ အမူတမ္းျပီး မိဘမ်ိဳးရိုးျဖစ္ေသာ ျမိဳ ့သူၾကီးရာထူးကို ရရန္ အားထုတ္ဆဲတြင္ ဦးရီးေတာ္သူ မင္းၾကီး ဦးပႊား ဆုံးပါးသျဖင့္ ရာထူးကို မရေတာ့ေပ။ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့ နန္းတက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတြင္ ပုန္းေအာင္ေနထိုင္၍ ေဗဒင္၊  ရတု၊ ရကန္ ႏွင့္ ေဆးက်မ္းတို ့ ေရးေနေလသည္။

          မင္းတုန္းမင္းသည္ မႏၱေလးအရပ္တြင္ ျမိဳ ့တည္ရန္ အခါေပးေစလိုေသာေၾကာင့္ ဦးပုညကို ရွာေဖြၾကေလသည္။

ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ-ဝ