I want to share all burmese buddhism.

သတင္း-၂

သတင္း-၁

ၾကည့္မိေသာ Charity သို ့မဟုတ္ အလွဴပြဲး က်င္းပမွူ ့ပြဲးေလး

          ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အယ္လန္ရဲ ့ အလွဴပြဲး ရန္ပုံေငြျပပြဲးေလး တစ္ခုကို T.V ထိုင္ၾကည့္ရင္းက ျမင္ေတြ ့ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရုတ္သံကေန အစီအစဥ္ဆြဲးထားတဲ့ အခန္းေလးတစ္ခု၊ ခုခ်ိန္ထိ မရွိေနေသးပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြဟာ ပုဂ္ဂလိက အပိုင္းကို မေရာက္ေသး တာလည္း အေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ 

          သူက ရုတ္သံကေန ျပိဳင္ပြဲးေလး တစ္ခု ဖိတ္ေခၚက်င္းပတာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ က်မၼာေရးနဲ ့ ပတ္သက္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲး က်င္းပတာ၊ တက္ေရာက္နားေထာင္ဘို ့ ဖိတ္ေခၚတာလိုမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဝင္ေက်းေတာ့ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဒီပိုက္ဆံေတြကလည္း က်င္းပတဲ့သူက Volunteer (အခမဲ့ လုတ္အားေပး ထားတာပါ။) ပိုက္ဆံ အကုန္လုံး ရည္ရြယ္ထားတဲ့ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို လွူလိုက္တာပါ။ သူဘယ္ေလာက္လွူမယ္၊ ဘယ္သူက ဒီအစီအစဥ္ကိုယ္ စိတ္ဝင္စားျပီး ဘယ္ေလာက္ လွူတယ္ ဆိုတာ တရားဝင္ တိုက္ရိုက္ျပသတဲ့ ပြဲးမွာပဲ တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင္ ေက်ညာေပးတာပါပဲ။

ဘဏ္ကေန ATM ကဒ္ႏွင့္ Account number သိရုံႏွင့္ ေငြလြဲ လို ့ ရေနေတာ့ ကမၻာ့ ဘယ္အရပ္ကို  မဆို ပို ့လို ့ရတဲ့ ခုလိုေခာတ္မွာ သူ ့နိုင္ငံထဲက ေနရာေလးတစ္ခုကို ပို ့လိုက္ဘို ့ ဆိုတာ မိနစ္ပိုင္းေလာက္နဲ့ ကိစၥျပီးတဲ့ အလုတ္ပါ။ လူေတြရဲ ့ တီထြင္ၾကံဆမွူေတြ ကေန ကမၻာၾကီးဟာ အင္တာနက္၊ လွ်က္စစ္ စြမ္းအင္ ေတြကို က်ယ္ျပန္ ့စြာ သုံးလို ့ေနတာ ေတြ ့ရေတာ့ က်မနိုင္ငံကို အဲလို ့ ျဖစ္ေစလို ့တဲ့ စိတ္ေစတနာေတြ ျဖစ္မိတယ္။ တကယ္ပါ၊

ဘယ္နိုင္ငံမွာ မဆို ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္လို ့တဲ့ စိတ္ထားရွိဘို ့က အေရးၾကီးတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။  ၾကိဳးစားလိုတဲ့စိတ္၊ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္လိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေမြး ေပးေလ့ရွိတဲ့ အက်င့္ကို ဥေရာပနိုင္ငံေတြမွာ အမ်ားဆုံး ေတြ ့ရပါတယ္။ က်မတို ့ နိုင္ငံမွာ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္မွာေတာင္ အလုတ္မလုတ္ေသးပဲ၊ အိမ္ေတြမွာ ကေလးဆိုးေတြလို ေန ေနၾကတာကို ေတာ့ က်မ စိတ္ထဲ သိပ္မေတြ ့လွဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ့္သား၊ သမီးကို ခ်စ္ရာ ေရာက္ရဲ ့လားဆိုတာ စဥ္စားသင့္လွပါတယ္။

အင္း ေျပာလိုတဲ့ ကိစၥေလးဘက္ကို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း လိုက္ပါရေစေနာ္။ အယ္လန္ရဲ ့ အလွူရံပုံေငြပြဲး ေလးက ဒီတခါေတာ့ မူၾကိဳေက်ာင္းေလး တစ္ခုရွင့္။ ဒါေပမယ့္ နံမည္ၾကီးေက်ာင္း ဟုတ္၊ မဟုတ္ေတာ့ က်မ ေသခ်ာမသိေပမယ့္၊ ဒီေက်ာင္းေလးရဲ လုတ္ေဆာင္မူေတြ၊ ေစတနာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ကေတာ့ ေကာင္းပုံရပါတယ္။ သူ ့ေက်ာင္းေလကို ရည္ညွႊန္းတဲ့၊ ေထာက္ခံမူ ့ေပး ေျပာဆိုတဲ့သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္လို ့ အစီအစဥ္ က်င္းပပြဲး ကူညီလုတ္ေဆာင္တဲ့ အယ္လန္က အစီအစဥ္ကေန ဖုန္းဆက္ ေျပာတာကို နားေထာင္လိုက္ရပါတယ္။

ေက်ာင္းေလးရဲ ့ ပုံစံကိုပါ အင္တာနက္ကေန တိုက္ရိုက္ ခ်ိတ္ဆက္ျပေနတာမို ့ အစီအစဥ္ကေန ျမင္ေတြ ့ေနရတာေပါ့။ သာမာန္ မူၾကိဳေက်ာင္း လို ့ဆိုတာထက္၊ ကေလးေတြ အတြက္ စာအုပ္စဥ္ေတြ ပါေနတာကေတာ့ က်မတို့ နိုင္ငံမွာ မျမင္ဘူးေသးတဲ့ ျမင္ကြင္းဆိုတာကို က်မစိတ္ထဲက မွတ္မွတ္ ထင္ထင္ကို သိေနတာပါပဲ။ ကေလးေတြကို သာမာန္ စာသင္ေပး၊ အိမ္ခိုင္း၊ စားခိုင္းတာမ်ိဳးတင္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ေက်ာင္းကေလးကသိပ္မက်ယ္ေပမယ့္ စကၤာပူမွာလို ကစားစရာ ပစၥည္းေတြ သိပ္ အမ်ားၾကီး မေတြ ့ရဘူး။ ျပီး စကၤာပူက ကေလးေတြကို အရုတ္ေတြ ဆြဲးခိုင္းတယ္၊ သင္ေပးတယ္။ သီခ်င္းဆိုခိုင္းမယ္။ ေဆာ့ခိုင္းမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ ဘုရားရွစ္ခိုး သင္၊ စားခိုင္း၊ အိမ္ခိုင္းမယ္။ တခ်ိဳ ့ ေက်ာင္းေတြမွာဆို ပုံဆြဲးခိုင္း ၊ ေဆာ့ခိုင္းမယ္။ ဒါေလာက္ပဲ ေတြ ့ဘူးတယ္ ထင္တာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ က်မေခါင္းထဲမွာ စာအုပ္စဥ္ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ ့ စာၾကည့္ခန္းေလးထဲက မူၾကိဳေလးဆီပဲ ေရာက္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာနိုင္ငံၾကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ဘို ့ဆိုတာ ဗဟုသုတ ၾကြယ္ဝတဲ့၊ စိတ္ေနျမင့္တဲ့ ၊ ေတြးေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္နိုင္စြမ္းတဲ့ လူရြယ္၊ လူၾကီးေတြရဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မွူ ့တင္ မကပါဘူး  ဒီလို ့ နုနယ္တဲ့ ကေလးေတြမွာပါ ကိုယ္က်င့္ သီလေကာင္းမူ ့၊ ေတြေခၚေမွ်ာ္ျမင္တတ္လာေအာင္ သူတို ့ ေလးေတြရဲ ့ စိတ္ကူးေလးေတြကို စာအုပ္ေကာင္းေလးေတြကေန သင္ျပေပးဘို ့ကလည္း လိုအပ္ေနတယ္လို ့ က်မစိတ္က လက္ခံေနလို ့ပါပဲ။

က်မစိတ္ထဲမွာ ဒီလို အလုတ္မ်ိဳး လုတ္ေပးလိုလွေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ အလွမ္းေဝးေနေသးတာမို ့ ဒီလို လုတ္ေပးဘို ့ စိတ္ကူးလည္းရွိ၊ ေနရာႏွင့္ ရင္ႏွီးနိုင္တဲ့သူေတြ ရွိလာ၊ ေပၚေပါက္လာေစဘို ့ကိုပဲ ပိုျပီး ေမွ်ာ္လင့္ရင္း   ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္ ကိုယ္အနာဂတ္ကို ကေလးေလးေတြကပဲ စာေပ၊ ဗဟုသုတေတြ ကေန လမ္းေပ်ာက္မေနပဲ၊ တည့္မတ္မွန္ကန္စြာ ရြယ္ခ်ယ္နိုင္တဲ့ ယေန ့လူငယ္၊ ေနာင္ဝယ္လူၾကီး ဆိုတဲ့ စကားေလးလိုပဲ လူခြ်န္၊လူေကာင္း အေလာင္း၊ အလွ်ာေလးေတြကို ေမွ ြးထုတ္ေပးနိုင္တဲ့ လုတ္ငန္းရွင္ ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာပါေစလို ့ ဒီေနရာကေန ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း လိုက္ပါတယ္ရွင္။

 

မြန္းက်ပ္မူ ့ကို ေဖာက္ထြက္လို ့

             ေသျခင္တဲ့ က်ားေတာေျပာင္း ဆိုတဲ့ စကာပုံလိုပဲ၊ အလုတ္ေျပာင္းလိုက္တာ အသြားမေတာ္ တလွမ္း၊

အစားမေတာ္ တလုပ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းျပီးခါစက က်မျမိဳ ့ေလးကေန ခြဲခြာထြက္ခဲ့ရတုံးကလည္း မိဘအိမ္မွာ

မိဘရဲ ့ အမိုး၊ အကာ ေအာက္ကေန ေလာကၾကီးကို မျမင္ဘူးတဲ့ အံၾသစရာေကာင္း၊ မသိဘူးေသးတဲ့ လူေတြရဲ ့

လူလည္က်တတ္၊ ငွဲ ့ညာမူ မရွိတဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေတြကို ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္ျပီ ရင္ဆိုင္ခံစားခဲ့ဘူးတယ္။ အလုတ္စလုတ္မွ လူေလာက အေၾကာင္း သိရေလေအာင္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ မိဘႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ ့ ေက်းဇူးေတြကို ခုေတာ့မွ နာလည္မိိတယ္။

          အဲဒီတုံးကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရင့္က်က္လာတယ္လို ထင္ခဲ့၊ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ ဘူးတယ္။  တခါ ကိုယ့္မခံရပ္နိုင္တဲ့ ခါးသည္းမူေတြကို အခ်ိဳးအေကြ ့ေတြ ေတြ ့ရတိုင္း ရင္ထဲမွာ နာက်င္စြာ ခံစားရတိုင္း ရင့္က်က္မူ ့ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္ ` ၾသ ၊ . . .  ဒါေတာ့ ငါ မခံစားနိုင္ေသးပါလား ​` စဥ္းစားခဲ့ဘူးတယ္။ အဟပ္  သူရဲေျခာက္တယ္လို ့ စိတ္ထဲ ထင္လိုက္တိုင္ ေျခဖ်ား၊ လက္ဖ်ားေတြ ေအးသြားျပီး စိတ္ထဲမွာ တုန္လွုတ္သြားတိုင္း တကယ္ေတာ့ ငါဟာ ေၾကာက္တတ္ေနတုံး ပဲဆိုတာ ကိုယ္ဘာသာ လက္ခံလိုက္ရတာလိုမ်ိဳးပါပဲ။

          နိုင္ငံျခားမွာ အလုတ္ , လုတ္ရတာ နတ္ျပည္ေရာက္သြားတာလည္း မဟုပ္ဘူး၊ ငရဲျပည္ ေရာက္တာလား ?   ေန ့ခံ၊ ညစံတဲ့ ျပိတာဘဝ ကို လူအရွင္လတ္လတ္ပဲ ေရာက္သြားတာလားလို ့လည္း စဥ္စားနိုင္တယ္။ ေျပာင္းခဲ့မိတဲ့ အလုတ္ကို ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေသမျခင္းေတာ့ အလုတ္ လုတ္ေနရဦးမယ္ေလ  … စား၊ ဝတ္၊ ေနေရးက ရွိေသးတာကိုး။ ဟိုတုံးက လူေတြ နိုင္ငံျခားမွာ ေငြရွာရင္ တကယ္သူေဌး ျဖစ္ေကာင္း၊ ျဖစ္ျခင္ ျဖစ္မယ္။ ခုကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အိမ္ပိုင္ဘို ့ ကို မဆိုထားနဲ ့ သိတတ္သူဆို မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္တာနဲ ့ေတာင္ အိုစာကို ျခစ္ျခဳပ္စုရမယ့္သူေတြ မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။

          ျပီးခဲ့တဲ့ ၄၊ ၅ ၊ ၆ လ ေလာက္က ထိုင္းကေန စကၤာပူကို အလည္လာတဲ့ ယိုဒယားမေလး၊ MRT (မီးရထား)  လမ္းေပၚကို ခုန္းဆင္းတဲ ့ ကိစၥကို စကၤာပူ လမ္းႏွင့္ ပို ့ေဆာင္ေရးဌါနက စကၤာပူေငြသုံးေသာင္း ေက်ာ္နဲ ့ ေျဖရွင္းျပီး ေလယာဥ္ေပၚကိုယ္ လိုက္ပို ့လိုက္တယ္။ ထိုင္း အစိုးရက လက္မခံပဲ သံရုံးကေန စကၤာပူ အစိုးရနဲ ့ အေျခအတင္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးလိုက္တယ္။ ေကာင္းမေလးက ခုမွ ၁၆၊ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးသြားတယ္။ သုံးေသာင္းခြဲးသည္ သူမရဲ ့ က်န္ရွိတဲ့ ဘဝ တခုလုံး မျဖတ္နိုင္ပါဘူး။ ေကာင္မေလးနွင့္ မိဘေတြက ေငြသုံးေသာင္းေက်ာ္ႏွင့္ ေက်ေအးနိုင္ေပမယ့္ အစိုးရက သူ ့နိုင္ငံသားရဲ ့ ဆုံးရွုံးမူကို ဒီပိုက္ဆံေလာက္နဲ ့ လက္မခံနိုင္ပါဘူးဆိုလို ့ သိန္း ၂၀ ေလာက္လို ့ထင္တယ္ (ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ) ထပ္ျပီး ေလွ်ာ္ေက်းေပးလိုက္ရတယ္။

          ဘယ္နိုင္ငံမွာ မဆို သူ ့နိုင္ငံသားေတြကို ကာကြယ္ေပးတာေတြ ျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ကာကြယ္ဘို ့ ပ်က္ကြက္တဲ့ ဘယ္သူ ့ကိုမဆို စက္ဆုတ္တဲ့ ခံစားမူနဲ ့ မုန္းျခင္မိတယ္။ သူမ်ားဆိုရင္ေတာ့ ကံလို ့ သတ္မွတ္ျပီး၊ ကိုယ့္သား၊ ကိုယ့္သမီး ၊ ကိုယ့္ အမ်ိဳးမွ လုံးလ စိုက္တတ္တဲ့ လူေတြကို ေတြ ့ရေတာ့ အံၾသ စိတ္ပ်က္မိတယ္။ မင္းက်င့္တရားလည္း မသိ၊ ေက်ာသား၊ ရင္သားခြဲျခားတဲ့ အစိုးရေတြ ေတြ ့ေတာ့ ဘုရားေလာင္း မင္းေဝသန္သရာ မင္းလုတ္ရင္း ငရဲခံခဲ့ရတာ သတိယလို ့ ဆြံ ့အေရာင္ေဆာင္ခဲ့ရဘူးတာကို သတိရတယ္။ ဟီး ဟိ စိတ္ပ်က္တာက အဲဒီ အလုတ္မွာ မေကာင္းတဲ့၊ တရားမရွိ၊ အမ်ိဳးမသိသူေတြနဲ ့ ေတြ ့ လာခဲ့ရလို ့၊ ေထာင္နဲ ့ တူတဲ့၊ အနို္င္က်င့္တတ္တဲ့ အလုတ္ရွင္ေတြ၊ လူေတြ ရွိေနလို ့ပါ။ သူတို ့ကို ၾကည့္ျပီ ေတာ့ေတာင္ မန္ေနဂ်ာ ဆိုတာ မတတ္ပဲနဲ ့ ေဟာက္စားေနတဲ့ လူေတြလို ့ ထင္ခဲ့မိသြားတယ္။

          အင္း ခုေတာ့ ဒီ အက်ဥ္းေထာင္ အလုတ္ထဲက ထြက္နိုင္ခဲ့ပါျပီ။ စလုံးမွာ ဘာလို ့ ျမန္မာေတြ ျမန္မာလို ့ အသိမခံျခင္တာလဲ။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားလူမ်ိဳးရဲ ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ကိုယ္ လက္ခံက်င့္ေနျပီး၊ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ကိုေတာ့ လက္မခံျခင္တာလဲ။ က်မေလ မြန္းက်ပ္တဲ့ အိမ္မက္ကို ထပ္ မမက္ျခင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ရဲ ့ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းနိုင္တာ၊ မဟုတ္တာကို အထင္ၾကီးတာလား၊ ေခတ္ေရစီး ဆိုတာလား။ ဟား ဟား ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ေရာင္းစားေနတာ တျခားနိုင္ငံသားလား၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးလား။ လူေတြကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ ့ တြဲးေတြ ့ လိုက္ ရေတာ့ သမဝါယမ ေခာတ္ကလို လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ ပစၥည္းတခုကို၊ မၾကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းတခုနဲ ့ မလိုျခင္ပဲ တြဲးယူခဲ့ရသလိုပဲ။

          ဆိုလိုျခင္တာက ကိုယ္လူမ်ိုးကိုယ္ ခ်စ္တတ္တဲ့ အသည္းနွလုံးဟာ၊ မႏွစ္သက္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား ကူစက္ေရာဂါေတြႏွင့္ ပူးတြဲးျပီး လူတကာ ႏွိမ္ခ်ခံရတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြႏွင့္ ေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းေတြႏွင့္ လူမ်ိဳးတစုကို သမကုန္ပစၥည္းလို ခံစားလိုက္ရတယ္။            ။

စကၤာပူ ခရစ္စမတ္စ္

                   ေလွ်ာက္သြားျဖစ္တာေတြ ဖုန္းနဲ ့ ရိုက္ျဖစ္တာေတြ တင္ေပးလိုက္တာပါ။   ျမန္မာ နိုင္ငံကို စကၤာပူနိုင္ငံနဲ ့ တူတဲ့ ေနရာမွာ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းတာနဲ ့ ဥပေဒ အတိုင္းလိုက္နာတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ၊ ဥပေဒႏွင့္ ထိမ္းညိဳ ့ ထားတာ မ်ိဳးကလြဲးရင္ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ မတူေစျခင္ပါဘူး။

                    ျမန္မာေတြကို ကိုယ္က်င့္သီလျပည့္စုံတဲ့ အမ်ိဳးျမက္တဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္ေစျခင္တယ္။ ဘယ္တိုင္းျပည္မွာ မဆို ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူး၊ စိတ္သန္းေတြနဲ ့ ကိုယ့္နိုင္ငံကို အေကာင္းဆုံး တည္ေဆာက္ၾကသလို  ျမန္မာေတြလဲ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္က်ိဳးစား ရပ္တည္နိုင္တယ္လို ့ ယုံၾကည္ထားတယ္။ ဘယ္နိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုဆိုတာ ေလ့လာရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုံတူကူးတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္တယ္ေလ။ ကိုယ့္သိကၡာေတာ့ ကိုယ္ထိန္းရမွာေပါ့။ သမိုင္းနွင့္ အဆင္အလာ ရွိခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေတြပဲ။

                  ျမန္မာျဖစ္ရတာ ရွက္ေန၊ ေၾကာက္ေနတာထက္ ကိုယ့္က်င့္တရားပ်က္မူ ေတြကို ျပင္ျပီး၊ အမ်ိဳးကိုယ္ ေဆာက္ေရွာက္တတ္မူ ့ ေတြကို ျမင့္တင္လို ့ ျမင့္ျမက္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ အျဖစ္ ကမာၻမွာ ရဲရဲ ရပ္တည္လိုက္စမ္းပါ။  ျမန္မာျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူနိုင္ဘို ့ ကိုယ္တိုင္၊ ကိုယ္က် ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သူမ်ားနိုင္ငံ က ဦးေမာ့ ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ တခ်ိန္က နံပါတ္တစ္ ေနရာကို အခ်ိန္မၾကာ အျမန္ျပန္ရမွာပါ။ စိတ္ဓါတ္ေတာ့ ျမင့္တင္ဘို ့ လိုတယ္ေနာ္။             ။

စိတ္ ႏွင့္ ဆိတ္

Google မွာ ရွာေဖြ ရယူသည္။

          ျမိဳ ့ေလးတျမိဳ ့က လမ္းမတန္းဘက္မွာ ရုံးေတြႏွင့္ လူေနအိမ္ေတြဟာ တအိမ္ေက်ာ္၊ ဒါမွမဟုပ္ ႏွစ္အိမ္၊သုံးအိမ္ျခား လိုလို တည္ရွိလိုက္၊ အိမ္တန္းတလွည့္၊ ရုံးတည္ရွိရာ ဝန္းတလွည့္ႏွင့္ အစီအရီတည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။   ျမိဳ ့ေလးက ေတာင္ကုန္းေတြ ဝိုင္းရံတည္ရွိေနတဲ့ အညာျမိဳ ့ေလး တစ္ျမိဳ ့ ေပါ့။ အညာရဲ့ သေဘာ မိုးနည္းျပီး၊ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ ့တဲ့ ေႏြ၊ မိုးရာသီႏွင့္ အလြန္ေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီ တနည္း ေျပာရရင္ေတာ့   အပူ၊ အေအးျပင္းတဲ့ ရာသီဥတုေလး ရွိတဲ့ျမိဳ ့ေလး တျမိဳ ့ေပါ့။

          ျမိဳ ့လယ္ လမ္းမတန္းေလးမွာ လမ္းသြယ္ႏွစ္ခုၾကားက အိမ္ေလးလုံးတန္းဟာ တန္းစီျပီ တည္ရွိ ေနပါတယ္။ အိမ္ေလးလုံးတန္းမွာ ဧရာဝတီရုံးနဲ ့ သမဝါယမရုံး [မဆလေခာတ္ (သို ့) ဆိုရွယ္လစ္ေခာတ္ ပစၥည္းခြဲးေဝ ေရာင္းခ်ေသာဆိုင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရုံးဌါန] ႏွင့္ လူေနအိမ္ဝိုင္း ႏွစ္ဝိုင္း ပါဝင္တဲ့ ေလးအိမ္တန္းေလးေပါ့။ အဲဒီမွာ အိမ္တစ္အိမ္ဟာ ရုံးေလးႏွစ္ရုံးၾကားတည္ရွိတယ္။ ရုံးေလးတစ္ခု ေရွ ့မွာ ညေနေစာင္းကေန ညဘက္ထိ ေရာင္းတဲ့ အသုတ္စုံဆိုင္တန္းေလး တခုရွိတယ္။ ညဘက္ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ေလာက္ဆို အသုတ္အတြက္ အသီးအႏွံေဆးတဲ့ေရ၊ အသုတ္စားျပီးသား ပုဂံေတြ ေဆးေၾကာတဲ့ ေရေတြကို ခုံေတြသိမ္း၊ အမိုက္ေတြလွည္းျပီတဲ့ အခ်ိန္ဆို အဲဒီေရေတြ ေျမျပင္ေပၚ သြန္ပက္ ပစ္ခဲ့တာပါပဲ။

          ရုံးေလးေရွ ့မွာေတာ့ ေရသန့္ေလးခက္ျပီး ေျမၾကီးကို ေရဖ်န္းေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေဆးေၾကာတဲ့ ေရေတြေတာ့ ေဘးက အိမ္ဘက္ ေရာက္လာတတ္တယ္။ ရုံးေရွ ့သြန္လို ့ ညစ္ပတ္ရင္ ဆိုင္ဖြင့္ခြင့္ မေပးဘဲ ေနမွာ စိုးတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ခ်ိန္ၾကမွ ပက္တဲ့ေရဆိုေတာ့ ေဘးအိမ္ေလးကလဲ ေျပာခြင့္မသာဘူးေပါ့။ ျဖန္းကနဲ ပတ္ျပီးမွေတာ့ ဘယ္သူ၊ ဘာေျပာသာမလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္ပက္ မလဲလို ့ ဘယ္သူကေရာ ေစာင့္ၾကည့္ နိုင္မွာလဲ။ ဒီလုိပါပဲ တရက္ျပီ တရက္၊ တလျပီ တလေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိလဲ ရွိေနတုံးပါပဲ။ ခုဆို ေဘာလုံးပြဲး ျပခ်ိန္ျပီးေအာင္ေတာင္ ေစာင့္ေရာင္းတတ္တာ။ ဘာတဲ့ အာဆင္နယ္တို ့၊ မန္ယူ၊ မန္စီးတီးတို ့ ကန္တဲ့ ပြဲးေတြကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့သူေတြကို ေရာင္းတာေပါ့။

          အဲဒီလိုနဲ့ ဒီေဆးေရေတြကေန ပါလာတဲ့ ငရုတ္စိေလး ကေန ငရုတ္ပင္ကေလး တပင္ ေပါက္လာတယ္။ ေဘးအိမ္ေလးရဲ ့ ေရွ ့မွာ ကပ္ေပါက္ေနတဲ့ ဒီ ငရုတ္ပင္ေလးဟာ တေန ့တျခား ျမင့္လာ၊ ၾကီးလာ တာေပါ့။ ေနာက္ေတြ ညစဥ္ပက္ေနတဲ့ ေရကလည္းရ၊ ေနကလည္းရ ေပါ့။ အပင္မွန္ ေနရာမွန္ ျဖစ္ေနထင္ပါရဲ ့ အပြင့္ေတြ ပြင့္၊ အသီးေတြ ျဖိဳင္ျဖိဳင္သီးလို ့ ေဝဆာလာတာေပါ့။ အဲဒီ လမ္းမတန္းကို ျဖတ္သန္း သြားလာေနတဲ့ ကုလားေလး တစ္ေယာက္က အသီးသီးလာ ကတည္းက တၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကုလားေလး အသက္က ရွိလွမွ ၈-ႏွစ္၊ ၉-ႏွစ္ေပါ့။ အသီးေတြ မရင့္တရင့္၊ အိမ္ကေလး ေရွ ့ မွာလဲ လူလစ္ခိုက္မွာ ဒီအပင္ကို တပင္လုံး ဆြဲးႏွဳတ္ျပီး ခိုးပါေလေရာ။ သူနွဳတ္ျပီးခါစတင္ အိမ္ကေလးက မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ ထြက္လာတာနဲ ့ တိုးေတာ့ ငရုတ္ပင္ လက္မွာ တန္းလန္းနဲ ့ စက္ဘီးႏွင္းျပီး ဇြတ္ထြက္ေျပး ပါေလေရာ။

          ဒါေပမယ့္ ကုလားေလးဟာ အဲဒီေနာက္ပိုင္း မၾကာ၊ မၾကာ ဆိုသလို စက္ဘီးေလးစီးျပီ ဒီေလးအိမ္တန္းဘက္ ေရာက္၊ ေရာက္လာတတ္တာပါပဲ။ ကေလးဆိုျပီး ၾကည့္ေနလိုက္တာ ေနာက္တခါ ဒီအိမ္ေလးက အိမ္ေရွ ့မွာ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ သလဲသီးပင္က သလဲသီးေတြကိုလည္း မရင့္မွဲ ့ခ်ိန္မွာ အဲလိုပဲ ေခ်ာင္း ေခ်ာင္း ခူးေနခဲ့တာေပါ့။ ဒီအိမ္ေလးရဲ ့ ပိုင္ရွင္ ေကာင္မေလး အေမက ေတြ ့သြားလို ့ ေအာ္ဟစ္ေတာ့မွ ထြက္ထြက္ေျပးတာပဲ။ သူကေတာ့ ဒါကို ကစားနည္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိတာ၊ မသိတာထက္ သူမ်ားမၾကိဳက္တာကိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုပ္ျခင္ေနပုံပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ ့အိမ္ေတြက ကုန္းေအာ္၊ ေနာက္ကေန တုတ္နဲ ့လိုက္တဲ့ အခါ ဒီလူနယ္ ကေလးကိုလို ့ ေတြးျခင္စရာေပမယ့္၊ ကေလးေတြဟာ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ လူေတြက လက္ခံတယ္ဆိုျပီ၊ တိုးတိုးလုပ္ရာကေန ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္လာတတ္ေတာ့တာပဲ။

          သူမ်ားကို အဲလို ေနာက္ယွက္တတ္တဲ့ ကုလားကေလးက တေန ့ေတာ့ စက္ဘီးမပါလာဘူး။ ဒါေပမယ့္ စက္ဘီးအစား၊ ဆိတ္တေကာင္ႏွင့္ အတူ ေလးအိမ္တန္းဘက္ လမ္းေရွာက္လာခဲ့ ျပန္တာကို ေတြၾကရျပန္တယ္ေလ။ ကေလးဆိုေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ ဆိတ္ကေလးကို လူၾကားထဲ ၾကြားျခင္လို ့ ေခၚလာတာေပါ့။ ကုလားေလး မိဘေတြက ပိုက္ဆံရွိၾကတယ္လို အဲဒီေတာ့မွ ေလးအိမ္တန္းက လူေတြက သိၾကတာေပါ့။ ဒါေတာင္မွ သူမ်ားပစၥည္းကို ခြင့္မေတာင္ပဲ၊ မတရားလိုျခင္စိတ္ ရွိေနတာေတာ့ မၾကိဳက္ပါဘူး။ ပိုက္ဆံမရွိလို ့လဲ မဟုပ္ဘူး။ ပိုက္ဆံ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ သူက လိုျခင္ေနတာကို က သူ ့စိတ္ဟာ ကေလးျဖစ္ျပီ စိတ္မျဖဳစင္တာကို ျပတာပဲေလ။ တေန ့မွာ ဒီလိုသာ ဆက္လုပ္ေနရင္ သူမ်ားပစၥည္း ခိုးမွူကို က်ဴးလြန္လာနိုင္တာေပါ့။

          ဟိုေရာက္၊ ဒီေရာက္ျဖစ္ကုန္ဘီ။ ကုလားေလးရဲ ့ ဆိတ္ေလး အေၾကာင္း ျပန္သြားၾကပါစို ့။ ဆိတ္ေလးက အျဖဴေရာင္မ်ားတယ္။ အနက္ကြက္ေတြကေတာ့ ခပ္က်ဲက်ဲ ဟိုတစ၊ ဒီတစေပါ့။ ဆိတ္ပါ ဆိုမွေတာ့ အျဖဴနဲ ့ အနက္ၾကားေပါ့လို့ ဘာေရာင္ရွိေသးလို ့လဲလို ့ ဂြက်က် ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေအာ္၊ ဟုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကဖုန္နဲ ့ေသာေသာမွာ မေနရတဲ့ ဆိတ္ဆိုေတာ့ သူ ့ သခင္ ကုလားေလးကလည္း  ခ်စ္၊ အျမဲ သန့္ရွင္းေပးထားတာလား။ ဆိတ္ျဖဴေလး အျဖဴေရာင္ဟာ အေရာင္ထြက္တယ္ပဲ ေျပာရမလား၊ ေတာက္ပတယ္ပဲ ေျပာရမလားပါပဲ။ ကုလားေလးက သူဆိတ္ကေလးကို အလြန္ခ်စ္ေနေတာ့ သူ ့ မိဘေတြက ဒီကေလးကို အလိုလိုက္ျပီး၊တစ္ေန ့မွာ ဆိတ္ကေလးကို မအစ္ပဲ ေဘးမဲ ့ ေပးထားလိုက္ရတာေပါ့။

          ကုလားေလးက ဆိတ္ေလးနဲ ့ ေလးအိမ္တန္းဘက္ထြက္လာတိုင္း တခုေသာ ရုံးေဒါင့္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ေလးက လူေတြနဲ ့ စကားလက္ဆုံက်လာတတ္ပါတယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ ပိုင္ရွင္က ဆိတ္အေၾကာင္းေတြ ေမးတတ္လို ့ အေပၚက အေၾကာင္းေတြကို ေလးအိမ္တန္းကလူေတြနဲ ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကို လာတတ္တဲ့သူေတြက သိေနၾကတာေပါ့။ အဲလို လာပါမ်ားေတာ့ ဆိတ္ကေလးဟာ၊ သူ ့ သခင္ ကုလားေလး ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ တေကာင္ထဲ  ေလးအိမ္ တန္းဘက္ ထြက္လာလိုက္၊သူ သခင္လာရွာရင္ ျပန္လိုက္သြားလိုက္ လုပ္လာရင္း ဆိတ္ေကာင္ေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း လသားအျဖစ္ ၾကီးလာခဲ့တယ္။

          ဆိတ္ ဆိုတာ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ေတြ ့ကရာကို စားတတ္ျပီ၊ အစာျမဳံ ့ေနတတ္တာ ကလား။  တေန ့ ေတာ့ ျမိဳ ့မွာ ေနတဲ့ ဒီဆိတ္က ကြမ္းယာဆိုင္က ကြမ္းရြတ္ေတြကို နမ္း၊ နမ္းေနလို ့ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ လူက ကြမ္းတစ္ယာ ယာျပီး ဆိတ္ေလးကို ေကြ်းလိုက္တယ္။ ကြမ္းက ထုံးတို ့၊ ေဆးရြတ္ၾကီးတို ့နဲ ့ ထည့္ေကြ်းလိုက္တာ ဆိုေတာ့ ဆိတ္ကေလးက ဝါးရင္း၊ ဝါးရင္းကေန ဘိုင္းဆို လည္းသြားပါေလေရာ။  ကြမ္ေရာင္းတဲ့ သူနဲ ့ ကာလသားေတြက ဝိုင္းရယ္ၾကတာေပါ့။   မူးေတာ့ ေျမေပၚမွာ မထနိုင္ဘူးေပါ့။  ေတာ္ေတာ္ၾကာ  အမူးေျပေတာ့ ေမာင္မင္းၾကီးသား ဆိတ္ေလးက ဘာလုပ္တယ္ ထင္လဲ။    ျပန္ က်ံဴးထ၊ ျပီး ကြမ္းေရာင္းတဲ့လူဆီ ေမာ့လို ထက္ေတာင္းျပန္တာပါပဲ။ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ သူေတြလည္း တေဝါေဝါ၊ တေသာေသာနဲ ့ သေဘာက်ျပီး ရီေနလိုက္က်တာ ေလးအိမ္တန္းေလး ကြ်က္ကြ်က္ညံသြားေတာ့တာပါပဲ။

          ပိုင္ရွင္ကုလားေလးကလည္း သူမ်ားပစၥည္း ကို မသိေအာင္လိုျခင္၊ မရနိုင္တဲ့ဟာကို မသိေအာင္ ဖ်က္စီးခ်င္တဲ ့ စိတ္ရွိတယ္။ သူ ့ဆိတ္ေလးဟာ တိရိစာၦန္ေပမယ့္ သူ ့ထက္မ်ားစြာ စင္ၾကယ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြဖ်က္စီးေတာ့ ကြမ္းယာမူးတာကိုပဲ အမူးေျပေတာ့ ထက္ေမွ်ာ္ေနပါေသးတယ္။ ကုလားေလးလည္း သူဆိတ္ေလး သူ ့စီေရာက္လာေတာ့ ဆိတ္ေလးကို လူေတြဒီလို လုပ္မွာစိုးတာနဲ့ သူမ်ားပစၥည္းလဲ အလစ္မေခ်ာင္းနိုင္ ရွာေတာ့ပါဘူး။  မေကာင္းမူဟာ လူကေတာ့ ကိုယ္ကလည္း သိတတ္မယ္၊ ဆိုဆုံးမသူလဲရွိ၊ ကိုယ္ကလည္း နားေထာင္မယ္ဆိုရင္ လူေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။ တိရိစာၦန္ေတြမွာေတာ့ သဘာဝတရား အတိုင္းသာေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက သင္ျပန္ရင္လဲ အေကာင္းအဆိုး၊ အေရာင္ဆိုး ခံၾကရျပန္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ အမူးေျပခ်ိန္မွာ မေကာင္းတာကို ျပန္ေမာ့မၾကည့္မိဘို ့ေတာ့ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားရွိဘို ့ လိုပါတယ္ေနာ္။           ။